นิทานลูกกระต่ายแสนรู้
ณ เนินเขาแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่อยู่ของกระต่ายแม่ลูก วันหนึ่งแม่กระต่าย ต้องไปขุดแครอท และเก็บผักใบเขียว เพื่อนำมาเป็นอาหารให้กับลูกๆ แม่กระต่ายจึงบอกกับลูก ว่า ลูกๆต้อง ระวังตัวให้ดีนะ อย่าเปิดประตูให้ใครโดยเด็ดขาดนอกจากแม่ ลูกกระต่ายรับคำ
ในขณะนั้นเองหมาป่าซึ่งแอบอยู่ที่พุ่มไม้ เมื่อเห็นว่าแม่กระต่ายออกจากบ้านไปแล้ว ก็รีบเคาะปะตูบ้าน ปัง ปัง ปัง เปิดประตูเร็วเข้าเปิดประตู !! ลูกกระต่ายรู้ว่าไม่ใช่เสียงของแม่ตน จึงไม่ยอมเปิดประตู ไม่เปิดหรอก ถ้าไม่ใช่แม่ เรา เราจะไม่เปิดประตูให้ใครทั้งนั้น หมาป่าเจ็บใจมากแต่มันยังคงวนเวียนอยู่แถวนั้น
ขณะนั้นเองแม่กระต่ายก็กลับมาพอดี แม่กระต่ายเคาะประตู แล้วส่งเสียงเรียกลูกๆ ว่า กระต่ายน้อยแสนรู้ เปิดประตู ไว ไว แม่จะได้เข้าไปทำอะไรให้กิน หมาป่าซึ่งแอบฟังอยู่มันก็คิดแผนการร้ายขึ้นมาได้
วันต่อมาแม่กระต่ายต้องออกไปหาอาหารอีก และกำชับกับลูกๆว่า อย่าเปิดประตูให้ใครนะ นอกจากแม่ เมื่อแม่กระต่ายออกจากบ้านไปแล้ว หมาป่าก็รีบเข้ามา แล้วบีบเสียงแหลมร้องไปว่า กระต่ายน้อยแสนรู้ เปิดประตูไวไว แม่จะได้เข้าไปทำอะไรให้กิน กระต่ายน้อยไม่แน่ใจว่าใช่เสียงของแม่ของตน เพราะเสียงไม่ค่อยจะเหมือนแม่เท่าไหร่ จึงแอบดูที่รอยแตกของประตู ก็เห็นว่าเป็นหมาป่า ก็ตกใจ กลัว
แย่แล้วหมาป่าจะทำยังไงดี ลูกกระต่ายพากันปรึกษากัน แล้วพูดกับหมาป่าไปว่า เธอใช่แม่ของเราจริงหรือเปล่า ถ้าใช่ลองเอาหูของเธอยื่นเข้ามาให้ดูหน่อยสิ หมาป่าตอบตกลง ลูกกระต่ายแง้มประตูออก เมื่อหมาป่ายื่นหูเข้ามา ลูกกระต่ายก็ปิดประตูเข้าอย่างแรง ปัง!!! หมาป่าร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด โอ๊ยโอ๊ย เจ็บจังเลย
ขณะนั้นเองแม่กระต่ายก็กลับมาเห็นเข้าพอดี จึงหยิบท่อนไม้ ตีหมาป่าเข้าอย่างแรง หมาป่าวิ่งหนีเข้าไปในป่าด้วยความเจ็บปวด และไม่กลับมาที่บ้านของกระต่ายน้อยอีกเลยแม่กระต่ายเข้ามาในบ้าน แล้วกอดลูกๆไว้พลางพูดว่า ลูก ลูก เป็นเด็กที่ฉลาดมากเลยจ้า แต่คราวหลัง ห้ามแง้มประตูให้ใครโดยเด็ดขาดเลยนะ
|